Μην πανικοβάλλεστε

Λαμβάνοντας υπόψη τις τάσεις των ημερών ,το πρώτο καθήκον των χειραφετητικών δυνάμεων είναι να μην παραπλανηθούν από την αδυναμία τους. Όπου δραστηριοποιούνται, ως πολιτική δύναμη άξια λόγου, αντιπροσωπεύουν μια μειοψηφία μιας μειοψηφίας. Ακόμα και μέσα στην αριστερά που ασκεί κριτική στον καπιταλισμό, οι δυνάμεις εκείνες που έχουν επαρκή αντίληψη της τρέχουσας κοινωνικο-οικολογικής αγωνίας του καπιταλιστικού παγκόσμιου συστήματος και της συνακόλουθης αναγκαιότητας ενός μετασχηματισμού του συστήματος είναι μειοψηφία. Εμείς είμαστε το ένα τοις εκατό. Η κυρίαρχη τάση όλων όσων αποκαλούνται "αριστερά" σήμερα, προσπαθεί να αναβιώσει τις σοσιαλδημοκρατικές, κεϋνσιανές κυβερνητικές πολιτικές της δεκαετίας του 1970 στο πλαίσιο ενός πράσινου new deal.

Το χάσμα μεταξύ αυτού που θα ήταν απαραίτητο και των δικών μας δυνατοτήτων για δράση είναι γιγαντιαίο. Παρ' όλα αυτά, η παραίτηση, η απόσυρση στη σφαίρα του ιδιωτικού ή σε υποπολιτισμικές κόγχες δεν αποτελεί επιλογή, αφού ο αγώνας μετασχηματισμού είναι ένας πολιτιστικός αγώνας επιβίωσης. Παρ' όλα τα φαινόμενα απελπισίας, δεν υπάρχει άλλη επιλογή από τον αγώνα, αφού η ήττα από τις δυνάμεις του υπάρχοντος, που μετατρέπεται σε ανοιχτή βαρβαρότητα, ισοδυναμεί με κοινωνική κατάρρευση. Εν τέλει με θάνατο. Είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου ότι το μέλλον είναι άγραφο, ότι ακόμα και αν ξεπεραστούν τα κλιματικά σημεία καμπής, οι παγκόσμιες προσπάθειες όλης της ανθρωπότητας ως μετακαπιταλιστικού υποκειμένου που δρα συνειδητά, πέρα από τον φετιχισμό, θα έχουν πιθανότητες επιτυχίας.

Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, ο πανικός είναι που κρύβεται πίσω από τη γκριμάτσα του φασισμού στον 21ο αιώνα.