"Διαγνώστης του παρόντος". 

Η φόρμουλα προέρχεται από τον Μισέλ Φουκώ, που του άρεσε να αυτοαποκαλείται έτσι. 

Μου αρέσει αυτή η φόρμουλα, αλλά όπως την κατάλαβε ο Φουκώ, δηλαδή με την πολυπλοκότητα αυτής της έννοιας που αφορά το παρόν, όχι με την προφανή απλότητά της. 

Το παρόν όχι ως παρουσία μιας άμεσης πραγματικότητας. 

Το παρόν, ως αυτό που βρίσκεται στη διαδικασία να συμβεί, να περάσει.. αυτό που βρίσκεται στη διαδικασία να μεταμορφωθεί και που δεν ξέρουμε ακόμα πώς να το δούμε. 

Να διασκεδάζουμε ξαναφτιάχνοντας τον κόσμο κάθε πρωί.

Κουβαλώντας τον σαν τον Άτλαντα, σαν τον Σίσυφο... σε μια ατελείωτη επανάληψη

Εξάλλου, τι μας εμποδίζει να δημιουργούμε μια σκέψη κάθε μέρα.;