Πρώτη του έτους..

Ο ύπνος μου βαρύς, χωρίς νυχτερινό επισκέπτη, ούτε ερωτικό φάντασμα..

Δεν στάθηκα στο ύψος των περιστάσεων.

Η απογοήτευση καιροφυλακτεί..

Σε ορισμένες περιστάσεις, τα λόγια δεν έχουν καμία αξία. Το μόνο που μένει είναι ο κοινός πόνος..

Αυτός που ξεπροβάλλει μέσα από γραμμές και λέξεις, τελείες και κόμματα. 

Λες και έπρεπε να υπάρχω, έστω και για λίγο μέσα σε τούτη τη μυθοπλασία..