Η στιγμή μετά τον οργασμό βιώνεται ως ο άπειρος επίλογος ενός κύκλου.

Η αποπλάνηση, η υποχρέωση να παίρνεις πόζες, να ανοίγεις τα πόδια και τη σάρκα σου, να προσφέρεσαι και να αποπλανείς.

Είναι η διασταύρωση, για το σώμα του ζευγαριού, μεταξύ ερωτισμού, θανάτου και αιωνιότητας..

Είναι τα μοναδικά σώματα που έπεσαν από τον ουρανό. 

Πρόκειται για μια συναινετική ανάπαυση, αποδεκτή απ' όλους, ιερείς και δικτατορίες του νοήματος, μία στιγμή χάριτος που δε στοχεύει στους ουρανούς αλλά στις κοιλότητες.

Λατρεύω αυτήν την ηλιακή στιγμή  στα τυφλά σημεία της πόλης, αυτές τις κενές στιγμές που τα άκρα είναι δάχτυλα. 

Είναι η ώρα του πιο σαρκικού έρωτα, η ώρα των κλεμμένων δαγκωμενων φρούτων..

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ερωτικό απ' αυτές τις αργές στιγμές, όταν στις σκιές δεν χαλάει η οικειότητα..