Πότε στα αλήθεια γερνάει ο άνθρωπος;

Μετά από μία ορισμένη ηλικία τα γηρατειά δίνουν τα χαρακτηριστικά όλων μαζί των προγόνων σε έναν ήπιο συνωστισμό μετενσαρκωσεων. 

Και ίσως αυτό να είναι τελικά το υπερπέραν, ένας ατελείωτος διάδρομος όπου βρίσκονται παρατεταγμένοι στη σειρά όλοι μας οι πρόγονοι, ο ένας πίσω από τον άλλον. Απλά περιμένουν, στραμμένοι προς αυτόν που ζει, χωρίς μία λέξη, χωρίς μία κίνηση, με βλέμμα υπομονετικό και μάτια καρφωμένα σε μία ημερομηνία.

Η μητέρα μου κατοικεί σε ένα σπίτι κάτω από τον ουρανό, δίπλα στη θάλασσα, με το μικροκαμωμένο της κορμί μαζεμένο σαν έσχατη αποσκευή χειρός.

Συχνά,αυτή η συρρίκνωση που φέρνουν τα γηρατειά μου φαίνεται απίστευτη σε σύγκριση με τη μεγάλη ιστορία μιας ολόκληρης ζωής.

Μία σύναξη προγόνων, συμπυκνωμένη σε ένα μονάχα πρόσωπο,

Προγόνων που κάθονται κυκλικά απέναντί μου σαν να θέλουν να με κρίνουν ή να με ρωτήσουν αν βρήκα κάποιον στη ζωή μου.

Η μητέρα μου περνάει τις μέρες της σκουπίζοντας και την παραμικρή γωνία.

Σβήνει τα σημάδια.

Τα σημάδια μιας καλοκαιρινής νύχτας που με έκανε ξαφνικά να ενηλικιωθώ οριστικά..