Το νόημα μιας λέξης δεν είναι ποτέ σταθερό για πάντα. Αυτό το γνωρίζουμε από τα λεξικά, αλλά και από τη ζωή μας, τις γνώσεις μας, τις εμπειρίες μας.
Για παράδειγμα, η λέξη "κοσμικότητα", δεν ορίζει απλώς τον διαχωρισμό της εκκλησίας από το κράτος, αλλά την ελευθερία από τον θάνατο, την πίστη από την αλήθεια, το παζάρι από την πίστη, τη βία από την αποδοχή, την ανοχή από την πονηριά και τη ζωή από την επιβίωση.
Είναι ότι από τώρα και στο εξής πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε, γρήγορα, για να αποτρέψουμε τις καταστροφές, να ξαναμάθουμε το νόημα της λέξης και να την ανοίξουμε στις συνέπειες των δεσμεύσεων και των βεβαιοτήτων μας.
Μπορεί να ξεχνάμε ότι αυτή η λέξη, "κοσμικότητα", που είναι τόσο απλή, είναι σήμερα τόσο γεμάτη από προσλήψεις και παραποιήσεις που παραμελούμε την ισχυρή αρετή της και την ανάγκη της, η οποία είναι πλέον καθολική.
Η "κοσμικότητα", στον κόσμο μας, έχει κακή έννοια. Προορίζεται από τη μισαλλόδοξη αντιξοότητα και τον ύπουλο ριζοσπαστισμό. Είναι ο φονταμενταλισμός και η τρομοκρατία που την ορίζουν, που καταλαμβάνουν τη λέξη για την ύπουλη κατάκτηση της πραγματικότητας. 
Για το σκοπό αυτό, η λέξη αυτή πρέπει να "υπερασπιστεί", γιατί "με την ουσιαστική, κοινή, βιωμένη, αποδεδειγμένη σημασία της, εξαρτάται από την ιστορία, αλλά και από την κάθε μέρα..
 Μου αρέσει να εναποθέτω την ελπίδα μου σε αυτό για να δω κάθε άτομο να ακολουθεί το δικό του προσωπικό μονοπάτι, με τη δική του ελευθερία, χωρίς να επιβάλλει στους άλλους την αλήθεια που δεν είναι ποτέ ανθρώπινη..